Datum: 14-07-2013
Vooroprijder(s): Tonny van Schijndel & Nico Willemsen
Aantal deelnemers: 12 motoren, 15 personen
Gereden afstand: 225 km
Bijzonderheden: ?
Om iedere zondag in het seizoen een toer rit te organiseren heb je toch leden nodig die de rit uit willen zetten. Nu zijn er in de club wel verschillende mensen die de kar willen trekken en zo lukt het toch weer iedere keer om op zondag de mogelijkheid te hebben om lekker te gaan toeren met mensen die dezelfde hobby hebben. Ik ga vaak alleen of met een duo passagiere rijden, dus ik zou ook wel een route uit kunnen zetten dacht ik zo. Vorig jaar is het niet gelukt omdat mijn mede uitzetter Tonny Steinvoort helaas gezondheidsproblemen kreeg en af moest haken. Ik had voor dit jaar Nico Willemse weten te strikken om een keer de route mee te rijden en die in zijn Garmin te programmeren, dus ik had een back up. Op een zaterdag reden we de route die in mijn hoofd zat en we waren er klaar voor.
Op 14 juli was het dan zover. Hoeveel mensen zouden er komen? Het weer was niet slecht. Wel bewolkt ‘s-morgens maar het zou opklaren. In ieder geval was het droog. Er waren 12 motoren en 15 personen, dus niet te veel en niet te weinig. Willy Boeijen had het leuke idee om met een Le Mans start te vertrekken, omdat ik dat altijd deed bij de lange afstand races, waaraan ik vaak deelgenomen heb. Ger Leermans zou het startschot geven en Ben de Bekker zou het op de gevoelige plaat vastleggen. Dus de motoren opgesteld, de rijders naar de overkant en op het teken van Ger, naar de motoren, starten en ( rustig) wegwezen. Richting het westen. De Parrallelweg langs de A59 is een lekker opwarmertje en via Rosmalen naar Empel. Door werkzaamheden op de dijk moesten we dwars door Empel, dus dat waren weer de nodige drempels. Ik geloof dat de enigste reden dat ik ooit met motorrijden zou stoppen, de drempels zijn. Het is echt niet leuk meer en heeft vaak niets met verkeersveiligheid te maken. Nederlandse regelzucht. Maar we gaan verder. Een leuk stukje dijk langs de Maas waar geen auto’s kunnen komen, dus dat is weer iets anders. Over de Maasboulevaard, met de hoge appartementen naar de sluis in Engelen. Door een paar kleine gehuchten, waar we achter een horde wielrenners moesten blijven, richting Heusden. Dwars door Heusden waarmee ik een paar deelnemers niet gelukkig maakte. Ik moet bekennen dat als je erdoor bent, al je tanden los zitten door de duizenden kinderkoppen waaruit de straten van Heusden bestaan, maar ze willen het authentiek houden en dat heeft ook wel iets. Een leuk stukje weg richting Waalwijk waar je een goed uitzicht hebt op de Bergsche Maas. Je kon zien dat het vakantie is want er voeren veel jachtjes. Ik heb dit ook vaak gedaan en je kunt je eigen bijna niet voorstellen hoe anders de wereld eruit ziet vanaf het water. Een aanrader. Maar met de motor zijn we sneller en via een echte achteraf polderweg reden we naar Sprang Capelle alwaar een broer van Nico ons opwachtte om met ons mee te rijden. De hoge schoorstenen en de koeltoren van de Amercentrale in Geertruiden-berg zijn van ver zichtbaar en een markant punt in het landschap. Met het koelwater van de koeltoren worden in de buurt de kassen van de glastuinbouw verwarmd. Ook worden de steden Breda en Tilburg van stadsverwarming voorzien. Goed benut natuurlijk. We laten ze rechts liggen en gaan naar Drimmelen want velen van ons zijn toe aan koffie en een sanitaire stop. Op het gezellige terras aan de Amer van restaurant het Voske hebben we onze eerste pits stop. Aan de overkant ligt de Biesbos, een prachtig en uniek stuk natuurgebied ontstaan door de Sint Elisabeth’s vloed in de 15de eeuw waar je vogels, bevers, otters en Schotse Hooglanders kunt bewonderen. Ik weet nog dat ik toen ik 16 jaar was daar op vakantie ging met een zeil kano en een tentje. Je waande jezelf in de rimboe, wat het in feite ook was. Je kon er gemakkelijk verdwalen als je niet goed de weg wist. Maar ik ben er nog dus dat is niet gebeurd. We kunnen na de koffie weer vertrekken en gaan weer door een polder naar Lage Zwaluwe. Na een heerlijke slingerweg komen we op de A59 en kunnen we lekker gas geven naar de A16, over de indrukwekkende Moerdijkbrug waar je links het Hollands Diep kunt zien met zijn vele vrachtboten die via de Volkerrak sluizen naar Antwerpen onderweg zijn, en in tegengestelde richting naar Rotterdam. Ik vindt dit een van de mooiste gezichten van Nederland. Maar ja, ik ben dan ook , naast motor, ook helemaal boot gek. Via de A16 naar Dordrecht en via de randweg kom je uiteindelijk bij de veerpont over de Nieuwe Merwede die je afzet in de Biesbos, ja dezelfde Biesbos waar je vogels, bevers, otters en Schotse Hooglanders kunt bewonderen en je vroeger kon verdwalen wat niet gebeurd is en zodoende de groep vooraf kan gaan naar Werkendam waar Grietje Post uit man bijt hond woont. We gaan niet bij haar op bezoek maar bij restaurant De Waterman maken we de 2de pits stop en hier wordt wat tractie opgedaan d.m.v. uitsmijters, broodjes en ander lekkers. Na het nodige commentaar van Bartje die apart was gaan zitten met een paar “ vrienden” zijn we weer vertrokken. Na een rit over een weg waar ze graag flitsen komen we aan bij de westzijde van de afgedamde Maas en over de bij velen bekende slingerdijk door dorpjes komen we weer vlakbij Heusden aan de Maas. En nee, ik doe dit niemand twee keer aan over die kinderkoppen dus jammer voor de masochisten maar ik ga naar Ammerzoden waar ik vroeger na de wegraces daar met Boetje veel drank genuttigd heb in café de Arend en veel lol gehad heb. Ik mag er nog steeds binnenkomen, dus ik heb me gedragen. We zijn toen eigenlijk, omdat een paar mensen de Tour de France wilden zien, redelijk snel richting Oss gereden. Wel weer over de ventweg, dwars door Heesch, en ik kon het niet laten, naar het Paalgravencircuit. Na de Le Mans start vond ik dit een leuke afsluiting van de ToNi rit. We hebben lekker een rondje gereden en zijn naar het clubhuis gegaan waar Paul en Wilma nog aanwezig waren. Wilma had nog verse koffie gezet en terwijl ik die opdronk dacht ik terug aan een mooie tocht. We hebben Nederland weer gezien met zijn vele haventjes, bootjes, dijken, polders, slingerweggetjes, vergezichten en ik ben een gelukkig mens. Bedankt Nico, bedankt deelnemers en bedankt Wilma en Paul.
Een gelukkige Tovaschy.
